Муаллиф мақоласида Шарқ алломаларидан ўрта асрларда яшаб ўтган Хожа Убайдуллоҳ Аҳрор Валий ижодига бағишланган. Буюк аллома ҳақида ўз даврида ижод қилган кўплаб Шарқ мутафаккирлари у кишининг фаолиятига юқори баҳо берган ва ўз асарларида шу ҳақида мисоллар келтирган. Асли исми Хожа Убайдулло бўлиб, у Тошкент вилоятининг Бўстонлиқ туманига қарашли Боғистон қишлоғида 1404 йилда дунёга келган. Болалик чоғларида Хожа Аҳрор ўзига хос қобилиятини намойиш этиб, сирли табиати билан ўз тенгқурларидан ажралиб турган. Аллома бошланғич маълумотини Са-марқанд шаҳридаги нуфузли мадрасаларда олган. Кейинчалик эса, Бухорога кўчиб бориб, ўзининг пирларидан бири Баҳоуддин Нақшбандий таълимотларини ўзлаштиради. У Баҳоуддин Нақшбандий тариқатининг йирик намоёндаси ва давомчиси, давлат ва дин арбоби, мутафаккир аллома бўлиб етишади. Аллома ўзидан ўнлаб илмий мерос қолдирган бўлиб, улардан «Фақарот ул-орифин» (Орифлар сўзларидан парчалар), «Волидия» (Отага бағишлов) ва «Ҳавроийя» (Ҳурлар ёки Фаришталар) асарларидир