Мақолада “Авесто”га ҳамда у ҳақда кейинги ўн йилликда эълон қилинган манбаларга таяниб
Зардуштнинг зиддиятли ҳаёт йўли ёритилган, унинг ўз даври донишманди, шоири, воизи ва якка
худолик дини кашшофи сифатида дунё маданиятига қўшган қадриятлари ҳақида фикр юритилган.
Зардуштнинг оила, никоҳ, таълим-тарбия ҳақидаги хитобларининг ижтимоий ва тарбиявий аҳа-
мияти очиб берилган
Мақолада “Авесто”га ҳамда у ҳақда кейинги ўн йилликда эълон қилинган манбаларга таяниб
Зардуштнинг зиддиятли ҳаёт йўли ёритилган, унинг ўз даври донишманди, шоири, воизи ва якка
худолик дини кашшофи сифатида дунё маданиятига қўшган қадриятлари ҳақида фикр юритилган.
Зардуштнинг оила, никоҳ, таълим-тарбия ҳақидаги хитобларининг ижтимоий ва тарбиявий аҳа-
мияти очиб берилган
В статье, опираясь на текст “Авесты” и на опубликованные за последнее десятилетие мате-
риалы о нем, освещен противоречивый жизненный путь Заратустры, его вклад в мировую циви-
лизацию как мыслителя, поэта, проповедника и пионера монотеизма. Раскрывается социальное и
воспитательное значение высказываний Заратустры, посвященных семье и браку.
Relying on teachings of “Avesto” the author tryies to describe the controvercial way of Zardusht’s life. The
author pays attention to his ability of wise poet and speaker of his time and the leader of the religion of the
idea of a single god as well as his contribution to the world culture. The article discloses the social and educational importance of Zardusht’s ideas on family life, education, etc.
| № | Имя автора | Должность | Наименование организации |
|---|---|---|---|
| 1 | Valiyev S.. |
| № | Название ссылки |
|---|---|
| 1 | 1. Каримов И.А. Юксак маънавият – енгилмас куч. – Т.: Маънавият, 2008. 2. Ҳомидий Ҳ. “Авесто”дан “Шоҳнома”га. –Т.: Шарқ, 2007. 3. Сулаймонова Ф. Шарқ ва Ғарб. – Т.: Ўзбекистон, 1997. 4. Авесто. – Т.: Шарқ. – 2001.1. Каримов И.А. Юксак маънавият – енгилмас куч. – Т.: Маънавият, 2008. 2. Ҳомидий Ҳ. “Авесто”дан “Шоҳнома”га. –Т.: Шарқ, 2007. 3. Сулаймонова Ф. Шарқ ва Ғарб. – Т.: Ўзбекистон, 1997. 4. Авесто. – Т.: Шарқ. – 2001. |